SP 7 Krijtlandpad: Etappe 3 Slenaken-Vaals

(Topo-gids SP7 Krijtlandpad, 3de editie)

Tocht:  Slenaken – Vaals,  21,8 km 667 m ↑ & 535 m ↓
Datum: Wo 27 juli 2016
Weer: zonnig tot wisselend bewolkt, 25°C
Wandeltijd:
Stilte:  5/5

Nabij Epen (NL)

Ne’erlands mooiste

En die titel is niet overdreven. Ik heb ergens gelezen dat deze tocht zowat de zwaarste is die je in Nederland kan lopen, qua hoogtemeters; voeg eraan toe dat het wat mij betreft ook de mooiste is. We hebben natuurlijk ook fantastisch wandelweer gehad: niet te warm, niet te koud, met mooie zonnige perioden in de dalen en lekker koel in het bos op de heuvels.

Je moet er natuurlijk geraken. Vanuit Vaals neem je de bus naar Gulpen en daar stap je over op de bus naar Slenaken: elk uur en de tocht duurt maar 40′. Of je zet een auto op de enige gratis parking aan het voormalig douanekantoor aan de Grensstraat in Vaals en de andere wagen aan de kerk van Slenaken.

Wij draaien rechts de hoofdstraat op en kiezen meteen het terras van een verzorgd hotel voor een lekkere koffie om de dag te beginnen. Zo gesterkt slaan we over de brug van de Gulp rechtsaf en beginnen aan de gestage klim (70 m verschil) langs de rand van het Roebelsbosch. Mooi verzorgd panoramapad, wel verhard. Op de baan naar Epen draaien we rechtsaf het Onderste Bosch in. Een breed bospad voert aanvankelijk langs de rand van het bos (jawel, ik ben hier ooit geweest) naar het Bovenste Bos waar een smal en gedeeltelijk overgroeid paadje vrij steil begint te dalen naar de oostrand van het bos. Voor ons ontvouwt zich het weidse dal van de Geul: wat een panorama! Ver aan de oostelijke horizon piept de uitkijktoren van het Drielandenpunt boven de bomen: daar gaat het heen vandaag.

Een landbouwweggetje slingert tussen behaagde koeienweides de helling af richting het gehucht Terziet. Gasten van de nabije camping fietsen elektrisch de hellingen op alsof het niets is.

Beneden in het dal bereiken we de Epener Volmolen, nu graanmolen, vroeger gebruik voor het ‘vollen’ van geweven stoffen tot viltig, sterk laken. U kent allicht het verhaal dat families een vergoeding kregen voor een tonnetje urine; deze werd bij dat verwerkingsproces gebruikt en maakte van de molen een ‘stinkmolen’.

Epener Volmolen

Beeklandschap bij Volmolen

Een weidepaadje brengt ons nu naar de baan waar we een kijkje nemen op de brug over de Geul in Epen.

De Geul (Epen)

Even verder wordt een typisch huis vakkundig gerestaureerd:

Tijd om het dal uit te klimmen: een steile holle weg brengt ons naar het Vijlenerbosch. Vrij vlug bereiken we het Café-Restaurant Buitenlust aan de grote weg; tijd voor picknick with a view! Bij een fris pintje op het grote buitenterras eten we een beetje stiekem onze boterhammetjes.

Na de lunch klimmen we verder het koele bos in. Ter hoogte van Zevenwegen is er een trajectwijziging. Terwijl de GPS-track een helling op wil verwijzen de geel-rode tekens naar een linksere horizontale bosweg. Deze voert om de helling heen naar een uitzichtpunt boven Holset en klimt dan pas de helling op waar we boven weer ‘on track’ komen. Hier zijn best wel wat wandelaars, families en zelfs groepen met gids onderweg, wat te maken heeft met een grote parking op de Rugweg en de nabijheid van bostaverne Bosrust. Van Bosrust is hier geen sprake en de frietvetdampen verjagen ons naar het Holsetterbosch. Geen andere wandelaars meer tot we een grafheuvel (tumulus) omronden. Van hier daalt een moeilijk begaanbare holle weg steil de helling af naar de rand van het Malensbos en open weidegebied. Een mooi panorapad klimt opnieuw naar het gehucht Meelenbroek om dan rechtsaf in een groots weidegebied te verdwijnen.

De GPS-track is duidelijk: we moeten deze ruige prairie in; schaarse geel-rode verftekens bevestigen dat je nog de juiste richting uitloopt. En plots merk je dat in diezelfde wei een kudde grote grazers met vervaarlijk uitziende hoorns rondloopt. Het stugge gras staat kniehoog en de wei heeft steile randen: spannend is dit. De track in de topogids loopt door het gehucht Wolfshaag maar is verouderd: de gps-track geeft het nieuwe traject aan…

Deze diashow vereist JavaScript.

Plots schiet met veel gedruis een bruin kalf uit de brandnetels en loopt richting kudde. Even stond mijn hart stil! Dan volgt meteen ook het draaipoortje en stappen we een nieuwe wei in. Op het einde volgt dit trapje naar de grote weg en bushalte Frontière (grens) Gemmenich (B).

Nabij Epen (NL)

Een nieuwe sater wacht ons op 😉 We verlaten al gauw de drukke baan om rechts een bos in te stappen. Links van ons ontvouwt zich een schitterend panorama over Wolfhaag en Raren terwijl we gestaag verder klimmen op de Vaalserberg naar het Drielandenpunt.

 

De laatste druppels drank zijn verbruikt en niet zonder opluchting bereiken we even later de kermisachtige toestanden aan het Drielandenpunt. Onder de uitkijktoren vleien we ons neer op het wat slordige terras en laven onze dorst. De meest vreemde schepsels passeren voor ons oog, de meesten van het type Campingdauergast.

De laatste 2 kilometer naar Vaals verlopen over een mooi aangelegd bospaadje, weg van de drukte van zoëven. Grenspalen maken duidelijk waar Duitsland begint.

Aan de kerk van Vaals lopen we rechtdoor naar de Grensstraat waar onze tocht voor vandaag eindigt. Wij vonden het alvast een prachtige wandeling door een fantastisch mooie streek.

Mijn Track                                  Mijn Foto-album