Soonwaldsteig: Kirn – Bundenbach

Vr 31 mei 2019
Etappe 1  Kirn – Bundenbach (Schiefergrube Herrenberg)
Afstand: 16 km (↑631  HM & ↓429m vlgs garmin)
Wandeltijd: 10.45 – 17.20
Weer: wisselend bewolkt, zwoel, 22°C
Stilte: 3/5
Website Soonwaldsteig
Groep: An, Georges, Liliane, Guido

Op alpijnse paden

Vandaag begint een nieuw avontuur. Na het ontbijt brengen we eerst één auto naar de parking van de Schiefergrube Herrenberg in Bundenbach (we hebben die leisteenmijn vorig jaar bezocht) en rijden vervolgens naar het centrum van Kirn waar een dagticket voor de parking slechts 3€ kost. We lopen langs de typische huizen met leistenen daken naar het marktplein, de officiële startplaats van de Soonwaldsteig (Kirn-Bingen). Eerst nog een bakker vinden voor wat proviand en dan volgen we de versterkte oevers van de Nahe een stukje stroomafwaarts om tot in de buitenwijken van het bierstadje te geraken (Kirner Pils).

Startplaats op de markt

Kirn ligt aan de samensmelting van de Hahnenbach en de Nahe en is omgeven door hoge rotsmuren en een burcht (de Kyrburg met whiskymuseum); het is verbonden door een spoorweg en een drukke verkeersweg met Idar-Oberstein in het westen en het Rijngebied in het oosten. Waar de Nahe-vallei minder steil is, wordt aan wijnbouw gedaan (Riesling, Grauburgunder,…), met succes, zo vinden wij. Verder is er de Kirner Brauerei en heeft het stadje een mijnbouwverleden; het is de ideale uitvalsbasis voor wandelaars.

Volgens het opschrift dronk struikrover Schinderhannes hier zijn biertje

Aan een parkje gaat het onmiddellijk steil omhoog; we beklimmen de rotsachtige helling naar burchtruïne Kallenfels.

Ruïne burcht Kallenfels

Van daar gaat het over smalle bospaadjes op de beboste flank van de Hahnenbachvallei naar een van ver zichtbaar Schloss Wartenstein. Het uitzicht vanop het terras is grandioos.

Zicht vanop het terras

Een bereidwillige gids vertelt ons dat het gerestaureerde kasteels deels verhuurd wordt voor evenementen (er is een trouwpartij gaande), deels voor vakantiewoningen en deels als verzorgingsinstelling voor jonge kankerpatiënten.

Schloss Wartenstein

Ambacht leerlooien

Ze toont ons een stalling waar op didactische manier het ambacht van de leerlooiers wordt uitgelegd en opent een luik naar de kelder waar een collectie geologische vondsten uit deze streken inzicht geeft in de ontstaansgeschiedenis van het gebied. Een poortgebouwtje herbergt de collectie opgezette dieren van de vroegere opzichter. Wij maken van de gelegenheid gebruik om in de zon te picknicken.

Intussen zijn we opnieuw ingehaald door een grote groep flukse senioren. Zij dalen naar onze smaak net iets te langzaam af naar het dorpje Hahnenbach in het dal. Waar het veilig is, steken we ze voorbij zodat we beneden in het dal als eerste de volgende klim kunnen inzetten.

We dwarsen al klimmend een baantje naar Oberhausen (ons basecamp). Aan de overkant neemt het pad stilaan alpijnse allures aan. Waar het Hahnenbachdal op zijn smalst is, dient er inderdaad hoog geklommen te worden over de rotsklippen, wat, eens boven, telkens een schitterend panorama oplevert. Daarna dalen we over bredere paden opnieuw af door prachtige bloemenweides naar de enige verkeersweg beneden (waarvan het lawaai helaas niet te vermijden is) en steken de Hahnenbach over via een brug.

We volgen nu de natte beekweides van de Hahnenbach, bewonderen de vele bloemen en zijn gelijk verbaasd over het lage aantal insecten (vlinders, bijen, hommels …). Zou het dan toch waar zijn?!? Intussen zijn we opnieuw de steiloever opgeklommen en lopen door hoger gelegen hooiweides tot we een geschikte picknickplek vinden.

Verderop bereiken we in het gehucht Rudolfshaus opnieuw de Neumühle (zie gisteren) en verderop hotel Forellenhof. Het terras is te verleidelijk om rechts te laten liggen; we herkennen er trouwens heel wat gezichten van gisteren en later komt zelfs de seniorengroep van daarstraks binnengesijpeld: chapeau!

Onvermijdelijk roept de tocht van vandaag met zijn vele hoogtemeters en smalle rotspaadjes nostalgische herinneringen op aan ons gezamenlijk Arolla (Zwitserland)-verleden. Zullen we ooit nog eens terugkeren en wat bakken we er dan fysiek nog van? Of gaan we enkel terug om op een terras te genieten van het uitzicht zoals hier?

We hijsen ons uiteindelijk toch uit de terrasstoelen, gorden de rugzak om en beginnen aan het laatste, onbekende stuk naar Bundenbach. Daarvoor klimmen we hoog boven de Hahnenbach. Onderweg passeren we door 2 heuse tunnels, ooit door de mijnwerkers gegraven om wagonnetjes met leisteen doorheen te sturen. Hier en daar zijn nog restanten van die pre-industriële activiteiten terug te vinden.

Pre-industriële relicten

Vanop een steile rots kijken we uit over de ruïnes van de machtige Schmidtburg die we morgen zullen bezoeken. Uiteindelijk valt die laatste klim van de dag naar de parking reuze mee; onze rustpauze op het terras heeft blijkbaar deugd gedaan. Op dit laatste stuk lopen trouwens heel wat dagjestoeristen om net als wij van het zicht op de Schmidtburg te genieten. Saar-Hunsrücksteig én Soonwaldsteig komen pal uit op de parking. Ook morgen lopen ze nog een kilometertje of wat samen vóór ze splitsen. Wij rijden terug naar Kirn en Oberhausen na een pittige maar wondermooie wandeletappe.

Schmidtburg, Bundenbach

 

Mijn Track                          Mijn foto-album