Ma 21 sep 2020
Etappe Schellebelle – station Oudegem, 22 km (met foute afslag)
Topogids: Vlaanderenroute GR 128, 1ste druk 2020
Wandeltijd: 9.33 – 14.48
Weer: zonnig en warm, 24°C
Stilte: 3/5
Veer van Appels
Eerst dit: wat bezielt mensen om hun mondkapjes zomaar in de vrije natuur te gooien?!? Zowel op deze als op vorige natuurtocht zag ik ze overal liggen. Zoveel primief gedrag gaat mijn petje te boven. Zo, dat moest er even uit.
Na wat rekenwerk ben ik al in Schoonaarde uit de trein gestapt om met bus 28 door te rijden naar Schellebelle-Dorp – dat bespaart me alvast de wandeling vanuit het station van Schellebelle (waar dezelfde trein stopt) en qua tijd is het gelijk. Aan het veer bij de Schelde trek ik grote ogen: het is vloed en de rivier lijkt wel dubbel zo breed als enkele dagen geleden. Prachtig met de zon erboven. De veerman zet me over samen met een lokale fietser.
Aan de overkant volg ik een overstromingsdijk. GR 128 daalt in het overstromingsgebied af – nu kurkdroog en stoffig – en loodst me naar een weide met ‘grote grazers’. Daarna stap ik door wilgenbosjes om aan de overkant de overstromingsdijk te beklimmen en in een wijde boog mét uitzicht rond het dorpje Uitbergen te wandelen.
Uitbergen
Terug bij de Schelde volg ik het jaagpad. Dat laatste wordt tamelijk smal waar de rivier een haakse bocht maakt en zich in haar brede pracht voor het oog van de wandelaar ontbloot. De wielertoerist heeft namelijk geen tijd en scheurt rakelings en zonder snelheid te minderen langs diezelfde wandelaar.
Opgelucht verlaat ik verderop het jaagpad om door een mooi en koel oeverbos tot bij het Riekend Rustpunt te stappen. Ik lees dat achteraf want ter plaatse heb ik het gemist, dit oude sluisgebouw met overzichtstentoonstelling: ‘Van Stadsstront naar Zandgrond’.
In Berlarebroek
Een smal paadje brengt me tussen de poelen van het grote Domeinbos Berlarebroek. De met rietkragen begroeide Broekse Vaart en de vennen – het grote Donkmeer verderop incluis – vinden hun oorsprong in de vroegere turfontginning. Nadat ik even moet wegspringen voor een geëlektrificeerde dame – ook die kunnen niet remmen – heb ik de stilte van dit mooie natuurgebied voor mij alleen.
Ik heb het vandaag toch wel echt getroffen met het wandelweer, bedenk ik, als ik wat verder uitkom bij de Scheve Villa, aan de achterkant van het Donkmeer. Ook dat lees ik achteraf want ter plaatse valt er door de begroeiing niet veel van het scheefgezakte, voormalige Hotel Astrid te zien. En nu loopt het mis: ik volg de GR-tekens links rond het meer, eerst door moerasbos, dan tussen Donkmeer en recreatieplas Nieuwdonk in, met open uitzicht op de rijke villa’s aan de overkant van het meer.
De ondergrond is recent omgeploegd en ligt er ongemakkelijk bij. Een terloopse blik op de track doet me inhouden: de track loopt langs de zuidkant van het meer! Ik speur in het meer naar de wandeldijk door het water langs de Eendenkooi maar zie hem niet… Helemaal terug tot aan de Scheve Villa en dan langs de voorkant van die rijke villa’s tot bij een drukke verkeersweg. Aan de toegang tot de eendenkooi volg ik opnieuw de GR-tekens naar een hoger gelegen gebied (donk) met camping. Zo kom ik uit bij de historische Bareldonkkapel (13de eeuw).
Ik kruis de drukke verkeersweg en kom op de oever van het Donkmeer uit bij een grote tribune aan het water. Een dame met hondje verduidelijkt dat hier om de 2 jaar een operette wordt opgevoerd. Ze zegt ook dat de werken aan de eendenkooi en wellicht – maar daar ben ik niet zeker van – de passage door het meer en dus het GR-traject pas in oktober zullen beëindigd zijn en ze raadt me aan om dan terug te keren.
Picknick aan het Donkmeer
Wat verder aan het moderne infocentrum van het Donkmeer vind ik een bankje in de zon langs het water voor mijn picknick. Na de picknick verlaat ik de bebouwing van Overmere-Donk, passeer nog een camping en stap over een zandweg Berlarebroek in. Het is een groen stiltegebied met een afwisseling van bos en hooiweides, gelegen binnen een oude Scheldemeander. Een nieuw aangeplant bos van jonge eiken trekt mijn aandacht. Op grote infopanelen staan her en der volledige legendes en streekverhalen te lezen. Ik prijs mezelf gelukkig hier te mogen wandelen op een dag als vandaag en begroet de specht die verwoed op die holle boomstam zit te tokkelen.
Vanuit open veld volg ik een alleraardigst bospad tot bij de uitgang van Berlarebroek aan de rand van Berlare. In volle zon gaat het nu over stoffige paden door eenzaam agrarisch gebied – de maïs is geoogst – naar het gehuchtje Waterhoek.
Ik sta wat te mijmeren bij het kruis van de Weepse en volg over een asfaltbaantje de overstromingsdijk tot bij de dijk van de Schelde en het veer van Appels. Het schilderachtige café is gesloten op maandag (wel vaker mijn lot) en dat is jammer want dit veer vaart slechts om het half uur; geen bel hier.
Samen met enkele fietstoeristen – dit moet een fantastisch fietsgebied zijn, zeg ik zonder ironie – wacht ik 20 minuten tot de veerman aan de overkant komt aangefietst en er leven komt in het veer. Intussen genieten we van de zon op het brakke water van de stroom waar het weer ebbe is en het bruine water weer naar zee toe vloeit.
Oude Schelde in Appels
Eens overgezet volg ik even de dijk stroomopwaarts om dan linksaf af te dalen in natuurgebied Domeinbos Oude Schelde. Zoals de naam het zegt, gaat het hier om een dichtgeslibde Schelde-arm en zo neem ik, zonder het te beseffen, definitief afscheid van het mooie Scheldeland. Het heeft me opnieuw verzoend met Oost-Vlaanderen, moet ik toegeven.
In Appels loop ik nog een kort stukje verkeerd maar dan gaat het door de maïsvelden en langs een groot bedrijf naar de spoorweg in Oudegem. Ik weet dat er om het uur een trein stopt in de week. Mocht ik deze niet halen, heb ik gepland om verder te stappen naar het station Dendermonde – maar zie, ik vind een paadje rechtstreeks naar de treinhalte en perron 1 richting Mechelen. En ja, opnieuw werkt de airco in de trein! Zalig!
Zelfs met een welverdiend cafébezoek nabij het station van Mechelen, ben ik op anderhalf uur thuis vandaag. Dat ging echt vlot deze keer. En ik mag terugkijken op 2 heel mooie etappes op GR 128. Op mijn volgende tocht zal ik grotendeels het traject van GR 5A (Dendermonde-Aalst) langs de Dender volgen (cf. dat verslag).
guidowke's wandelblog 
Het wordt tijd voor een Mondkapjespad, met mondkapjes als markering. 🙈