Station Zolder – Station Beringen

Di 4 juni 2024
SGR L. M.: station Zolder – station Beringen: 16,5 km
Wandeltijd: 10.37 – 14.52
Weer: zon en wolken, 17-22°C
Stilte: 3/5 

Mijnschacht van Zolder

Het is weer even geleden. Omwille van het gemak sla ik even 2 etappes over op de Streek-GR Limburgse Mijnen. Alles netjes uitgerekend met openbaar vervoer maar het gaat al direct bijna mis. Mijn bus heeft een flinke vertraging zodat van het kwartier overstaptijd aan het station in Herentals nog één minuut overschiet. Ik spurt de stationshal in, koop mijn kaartje en ren naar mijn klaarstaande trein. Deuren dicht en hop. Niet plezant! De overstap in Mol lukt deze keer gelukkig wel en zo haal ik opgelucht adem tegen 10.38u in Zolder. 

Het eerste stuk gaat langs de sporen en verhard door een woonwijk tot aan de Koolmijnlaan. Aan de overkant passeer ik de gebouwen en de schachtbok van de vroegere koolmijn van Zolder. De reconversie lijkt hier prima geslaagd. Dan volgt een industriegebied en in de Terrillaan herken ik de watertoren van de Galgenberg waar mijn avontuur op deze streek-GR vorige herfst begon. Ik zie ook nog net de terril van Zwartberg. Via een bosje passeer ik door woonwijken met een grote school en een moskee en kom uiteindelijk na een uurtje stappen terug uit op de Koolmijnlaan. Tijd voor een lekkere koffie in een Turks café met Turkse muziek en louter rokende mannen.

Na de koffie loop ik aan de overkant de cité Onder de Poort in. Via de Spoorwegstraat beland ik op het Routeke, het vroegere kolenspoor, nu toeristische fietsroute. Net over de spoorbrug gaat het alweer naar beneden om een zandpad te volgen beneden langs het Routeke. Links van mij verschijnen uitgestrekte grasbeemden en bij een infobord over de vallei van de Mangelbeek slaat de GR inderdaad af naar de Mangelbeek. Over de brug gaat het modderige Beetspad over in een comfortabel wandelpad langs de beek.

Het is hier stil en terwijl een buizerd overzeilt, onderscheidt mijn nieuwe app roodborstje, zwartkop en bosrietzanger. Deze voor mij onbekende vallei voelt als een wandelparadijs. Het pad leidt naar de kasteelvijver van kasteel Meylandt, ook weer zo’n prachtig domein. Spijtig dat de horecazaak pas om 13 u opengaat; een half uur wachten is me te lang. Ik loop rond het kasteelpark en zoek mijn weg door het struikgewas bij de Meylandtmolen.

Terug bij het Routeke dient de gevaarlijke Meylandtlaan overgesteken om terug het pad onderaan het Routeke te volgen. Dat blijkt moeilijk begaanbaar door modder en everzwijnsporen. De chronische pijn in het been laat zich duidelijk gevoelen. Wanneer het autogeraas op de achtergrond verdwenen is, leidt een tunneltje naar een brug over de Mangelbeek en uit de vallei. Aan de bosrand ontvouwt zich een lieflijk en zomers landschap van paardenweides en hoeves. Opnieuw is het even zoeken: de geelrode bewegwijzering is nog niet overal optimaal op deze tocht; regelmatig moet ik de track raadplegen. Ik ben aangekomen in het vredige gehucht Eversel. 

Een mooie beukendreef door het Bos van Soest voert langs een mooi onderhouden kapelletje waar ik mijn boterhammetjes eet. De zonnewarmte doet deugd en na 10 km heb ik heel even het gevoel dat ik er vandaag wel 20 aankan. Dat gevoel verdwijnt snel als ik na mijn pauze weer verder stap met een slapend been. Aan de Beringersteenweg kan je je evt. bevoorraden bij de shop van een tankstation. Zelf wandel ik verder door gemengde bossen tot ik de spoorweg bereik. Eerst aan de ene, dan aan de andere kant van de sporen baan ik mijn weg door dicht struikgewas. Het pad is volledig overgroeid door hoog gras, brandnetels en braamstruiken. Blij dat ik mijn lange broek aanheb. Je ziet niet waar je je voeten zet maar de zangvogels vinden het helemaal geweldig hier. Uiteindelijk bereik ik de Koerselsesteenweg bij het station van Beringen.

Het station ligt geïsoleerd een eind buiten het centrum. Ik ben helemaal op schema en heb nog een half uur. 200 m verder richting Koersel weet Google Maps een geopend ijssalon. Vijf euro voor 2 bollen is een flinke prijs maar ’t smaakt geweldig en helemaal opgefrist neem ik de trein naar huis. 

Slotsom: geen enkele dagtocht op deze SGR heeft me tot nog toe ontgoocheld. Vandaag was weer een mix van mijncultuur en uitbundige natuur met als hoogtepunt de Mangelbeekvallei. En eindelijk, eindelijk nog eens mooi wandelweer!

Outdooractive (nog even geduld)                      Mijn fotoalbum