LAW 13 Griendtsveen – Meijelse Weg

Datum: wo 14 december 2016
Traject: Etappe 9 Griendtsveen – Meijelse Weg:  21 km + 45′ fietsen
Topogids: Hertogenpad – Wandelen door natuurlijk Brabant, 2010
Lange-Afstandswandelpad Breda-Roermond 238 km
Wandeltijd: 10:35 – 15:15
Weer: zonnig, wisselend bewolkt, windstil, 11°C
Stilte: 3/5

Natuurreservaat Mariapeel

Dit klopt niet. Ik zit op de fiets van Herberg De Buizerd, Buizerdweg 1, Heusden naar Griendtsveen maar er is geen ‘afslag naar de Eikenlaan’. Ik volg dus verder Leegveld en ben langer onderweg dan de 39′ van Google Maps. Onderweg moet ik geregeld aan de kant voor vrachtwagens met varkens voor de vleesindustrie.

Aan de spoorweg hou ik even halt om het bezoekerscentrum Toon Kortooms te fotograferen. Even tevoren was ik Natuurpoort De Peel gepasseerd; ook dat zal voor een andere keer zijn. Uiteindelijk kom ik na 3 kwartier fietsen bij Herberg De Morgenstond in Griendtsveen. Deze gaat pas om 11 uur open en omdat ik al redelijk laat ben, maak ik vlug de fiets vast, zet de wandelstokken op maat en vertrek langs de Helenavaart.

Vertrek langs de Helenavaart

Op een kanaalsplitsing even verder hou ik links aan, steek een bruggetje over en loop op de rechteroever verder onder de bomen. Op het water voelen zich eendjes en zwanen de koning te rijk: voorwaar een schilderachtig dorpje.

Pittoresk Griendtsveen

Aan het einde van de weg sla ik rechtsaf een modderige zandweg in. Links van mij een ondiepe, grotendeel dichtgegroeide turfvaart, rechts de moerassen van Driehonder Bunders. Met de zon in de ogen hoor ik weliswaar de vele zangvogels maar ik zie ze niet, hoogstens tegen het licht; dat moet hier in de lente een waar concert zijn. De ganzen op de waterplassen hoor je duidelijk wel maar kreupele elzenbosjes onttrekken ze eveneens aan het zicht. Soms is het brede zandpad omgeven door water links en rechts.

Driehonderd Bunders

Voorbij de Horster Driehoek draait het pad rechts het Natuurreservaat Mariapeel in. Aan een grote waterplas houdt een reiger de wacht op een boomstronk. Het felle tegenlicht van de laagstaande zon maakt geen foto mogelijk. Ik ben de koning te rijk. Dit is een absoluut wandel-highlight. Het struikgewas (dat vóór 2018 zal moeten verdwijnen) dat tevoren het zicht belette, ontbreekt hier zodat je aan weerszijden van het wandelpad zicht krijgt op de moerassen en de kanaaltjes. Een infobord geeft uitleg bij het veengras dat hier geacht wordt het oorspronkelijke veen te herstellen – al zal dat nog vele eeuwen duren.

Veenmos in ontwikkeling

Aan de rechterkant staan “peelpuisten” in het water, restanten van oeroude bomen die versteend zijn in de turflagen en het afgraven ervan bemoeilijkten.

Ik bereik de bosrand bestaande uit berken en aangeplante dennenbomen en volg het zandpad verder langs de peel tot aan een wandelparking; hier kom ik na 7 km de eerste wandelaars tegen! Even verder stuurt een infobordje me nieuwsgierig naar een oude grenspaal tussen Limburg en Brabant: ik loop dus de provincie Noord-Brabant opnieuw binnen. Een bank in het zonnetje is omstreeks 12 uur welgekomen voor de picknick.

Een brug over de Helenavaart geeft toegang tot een Ardeens aandoend dennenbos – ik had al langer de vergelijking met de Hoge Venen in België gemaakt. Het LAW-pad volgt de kronkels van een oud turfkanaaltje, dan de rand van een berkenbos (blijkbaar de ideale scheiding tussen veen en landbouwgrond) om uit te geven op de Centurioweg. Eigenlijk mag je hier de wandelstokken opbergen: vanaf nu loop je lange rechte betonwegen tot op het einde.

De Centurioweg ontleent zijn naam aan een Romeinse pronkhelm die hier in het veen gevonden werd. Meer informatie vind je hier.

Over een afgescheiden fietspad gaat het nu 3 lange kilometers naar het volgende rondpunt. Het fietspad loopt weliswaar mooi tussen aangeplante boomrijen maar vrolijk word ik er niet van. Van het rondpunt loop je naar de oprit van de A67 (Eindhoven-Venlo-Ruhrgebiet), onder de snelweg door naar een tweetal rustbanken net naast de afrit.

Luxe fietspad

Ik houd voor de tweede keer een korte pauze, stoot stommelings mijn drinkbus om en vertrek rond 2 uur in het besef dat ik niks meer te drinken zal hebben. Verharde verkavelingswegen brengen me naar het officiële einde van deze etappe (bushalte Heitrakse Dijk) maar ik heb beslist om de volgende etappe tot redelijke proporties in te korten en loop verder. Kilometers lang gaat het kaarsrecht door oninteressant boerenland. Ik ben opgelucht dat ik wandelvrienden G.&L. deze kilometers bespaard heb en vandaag alleeen vertrokken ben. Op infoborden vragen (sommige) landbouwers sympathie voor hun ecologische manier van werken. Eens de N279 over heb ik eventjes terug aarde onder de voeten en passeer een futuristisch aandoende reuzenhangar – geen idee wat zich daaronder verbergt maar dit soort architectuur voor nutsgebouwen is vreemd voor mij en kan op mijn goedkeuring rekenen.

Bijzondere architectuur

Waar de hoofdroute van LAW 13 naar rechts de Meijelse Weg volgt, loop ik links naar de Vossenbaan, startpunt voor de alternatieve route door De Grote Peel; de zon staat laag boven het natuurreservaat. Ik loop nog een kilometer door naar het rondpunt aan Herberg De Buizerd, content dat die dekselse 13 km beton achter de rug zijn.

Uiteraard moet ik nog mijn fiets ophalen maar niet zonder een bezoek aan herberg de Morgenstond (zie boven). Ga even mee in het verhaal: de zon gaat onder, de namiddagsklanten verlaten één na één de zaak en de avondklanten zijn nog niet aangekomen; uit de luidsprekers klinkt eerst bigband, dan croonermuziek; het licht is gedempt, de kerstlichtjes branden; naast mij de werken van Toon Kortooms, voor mij een erwtensoep met al het lekkers van het varken… het valt me moeilijk te vertrekken. Als ik bij het afscheid de waardin vertel dat het wat verder in het veen wellicht kan spoken bij valavond of zwaar weer, antwoordt ze met heel veel serieux: kan zijn, maar daar hebben wij hier in het dorp geen last van.

Volledig Foto-album op Flickr

Inspiratie voor dit traject vond ik hier.