GR 561 Bree – Lanklaar (N75)

Topo-gids GR 561 Kempen-Maaspad
Tocht:  26,5 km Bree – Parking Dilserbos (N75)
Datum: 14 november 2016
Weer: mistig, bewolkt tot zwaarbewolkt met motregen, 3-5°C, windstil
Wandeltijd: 10.30 – 17.30
Stilte: 4/5

Schootshei

Bijna een jaar geleden liep ik de vorige etappe naar Bree. Vandaag zijn we met 2 auto’s en is het vervoersprobleem dus opgelost. De eerste auto stallen we op de parking Dilserbos (Boslaan, Dilsen-Stokkem), de andere aan stadspark De Boneput, tegelijk tennisacademie van Kim Clijsters in Bree. Het is mistig en koud maar droog en soms doet de zon een flauwe poging om door het wolkendek te breken.

Mistig en koud

Het eerste uur gaan we door rustig landbouwgebied tot we uiteindelijk door een loofbos afdalen naar de Itterbeekvallei. Hier heb je van de mist geen last maar met wat zon zouden de prachtige herfstkleuren natuurlijk beter tot hun recht komen. We volgen de Itterbeek tot aan een vlonderpad dat toegang geeft tot de Pollismolen. De taverne is helaas voor ons gesloten op maandag en dinsdag maar het toilet is open voor wandelaars.

Itterbeukvallei in Opitter

We laten Opitter links liggen en wandelen op de rand van het plateau tot aan een gedenkkruis voor 2 gesneuvelde R.A.F.-piloten waar we op een natte houten bank onze picknick aanspreken.

Skyline van Opitter

Eigenlijk combineren we vandaag 2 eerder gelopen Dagstappers Limburg, nummer 3 en nummer 4. (Van die laatste vind ik mijn verslag niet terug)

Na de picknick lopen we door bos- en landbouwgebied naar de Opoeterse Weg. Het tempo lag hoog tot nu toe. Te hoog blijkbaar want L. krijgt serieus last van pijnlijke kuiten. Aan een kapelletje langs de baan rusten we wat en wanneer we even verder aan de Volmolen op de Oeter- of Bosbeek aankomen, blijkt de taverne op maandag open. We lassen opnieuw een pauze in.

Bosbeekvallei aan de Volmolen

Om 3 uur kruisen we de Bosbeekvallei en klimmen door gemengd bos naar boven. Steeds opnieuw volgen we bospaden die ons tot dichtbij de Dilserweg brengen maar dan – in tegenstelling tot mijn track – linksaf slaan in een gebied, Schootshei genoemd.

De GPS-track met nr 561160328-1450 die ik ’s morgens nog van de website gehaald heb, is hopeloos achterhaald en komt op vele plaatsen niet meer overeen met de bewegwijzering! Die bewegwijzering zelf is gelukkig dik in orde.

De trajectvoering is best wel mooi; het gaat aardig op en af maar L. komt steeds meer in de problemen en ik begin ongerust te worden. Uiteindelijk kruisen we toch de Dilserweg en lopen het lange rechte pad naar de (vroegere) Driepaalhoeve. De duisternis begint te vallen en het is al een tijdje aan het miezeren. We passeren een blijkbaar succesrijk meditatiecentrum en kruisen een fietspad. Het tempo en de duisternis dalen zienderogen. Ik durf amper te zeggen dat we nog 4-5 kilometer voor de boeg hebben. Een aantal veldwegen verder draaien we rechtsaf het Dilserbos in. Een door de regen en mountainbikers vervaarlijk uitgesleten pad daalt scherp af. Voorlopig zien we nog net waar we onze voeten zetten. We kruisen in het laatste licht een stukje open heidegebied in het besef dat het hier wellicht heel mooi is. Plots wijkt de bewegwijzering weer af van de track. Wanneer we boven op een steile zandduin staan, krijg ik spijt van mijn beslissing om de wegwijzers te volgen: boven in het bos kan ik ze namelijk door de duisternis niet meer zien en we lopen verder weg van de track op mijn GPS. Ik beslis dan maar de GPS te volgen en toevallig komt dat overeen met de wit-rode tekens. Het is inmiddels pikdonker; L. lijdt bij elke klim en daling maar houdt zich kranig. Op de kruispunten wacht ik mijn kompanen telkens op met het licht van mijn GPS – ik heb verdorie geen zaklamp mee!!! Aan steile en uitgesleten trapjes tasten we ons voorzichtig naar beneden en komen opnieuw ‘on track’. In totale duisternis passeren we een camping; lichten floepen aan en het miezert stevig door. En daar is tenslotte de parking!! Wat een opluchting!!

En weer een les of twee geleerd: ga nooit zonder zaklamp op pad (met een lege GPS-batterij zouden we flink in de problemen geraakt zijn; nu wist ik gelukkig heel de tijd waar we waren), vertrek veel vroeger voor een lange tocht als de dagen kort zijn of beter nog: hou het korter; hou rekening met de mogelijkheden van alle wandelkompanen. Ik ben er ook foutief van uitgegaan dat de track van Grote Routepaden de meest recente was. Quod non.

Afgezien van bovenstaande kanttekening verloopt deze tocht door heerlijk natuurgebied, bijna volledig door gemengd en dennenbos, voornamelijk op onverharde bospaden en met voldoende afwisseling. Beetje jammer dat we van het Dilserbos zo weinig gezien hebben maar spannend is zo’n nachtwandeling door de regen wel 🙂

Foto-album              Mijn Track: