GR 57 Etappe Esneux – Comblain-la-Tour

DE GARE EN GARE – VAN STATION NAAR STATION TUSSEN ESNEUX EN COMBLAIN-LA-TOUR

Datum:  25 januari 2015
Traject: Esneux – Comblain-la-Tour, 23 km
Topogids GR 57 Vallée de l’Ourthe et Sentier du Nord, Juin 2008
Wandeltijd: 11.00 – 17.00
Weer: mistig, nat, 1-2°C
Stilte: 5/5

Roches Noires, Comblain

Gisteren morgen stond ik klaar met gepakte rugzak. Nog even naar de bakker en … begint dat daar te sneeuwen!!! Twijfel, twijfel, zelfs nadat ik beslist had dat het te gevaarlijk was om te vertrekken. Op het radionieuws hoorde ik dat de auto’s stil stonden op de E25: oef, goeie beslissing! Vanmorgen is er geen probleem. Ik ben zelfs meer dan een half uur te vroeg aan het station van Comblain-la-Tour. Een opvallend comfortabel treinstel (ik woon in de Kempen!) brengt me in enkele minuten naar het besneeuwde station van Esneux, mijn vorig eindpunt.

Met opnieuw een zelfgetekende track verlaat ik omstreeks 11 uur het station en stap door het verstilde Esneux naar de brug over de Ourthe en vervolgens tot de afslag naar het Parc du Mary. De stoep ligt vol sneeuw van gisteren maar de automobilisten maken slechts node plaats voor de voetganger met rugzak. In het mooie arboretum maken joggers zich op voor een zondags fitnessrondje en af en toe zoeven enkele besmeurde mountainbikers voorbij. Ik passeer de afslag van GR 576 en moet langs een vijvertje steil omhoog het bos van Esneux in. Het traject draait nu terug in oostelijke richting, steekt de baan Poulseur-Villers-au-Tours over en loopt opnieuw steil het Grand Bois d’Anthisnes in.

Een soortement quads rijdt het besneeuwde GR-pad (zo’n 10 cm sneeuw) aan gruzelementen; ik zou ze vandaag nog tegenkomen. Wanneer de rust is weergekeerd omzeil ik een grote steengroeve (Grès du Bois d’Anthisnes); het is intussen beginnen regenen maar aan de toegang tot de groeve staat een bank. Ik ben 2 uur onderweg en er zal gepicknickt worden. Met warme koffie uit de thermos. Veel te laat open ik mijn paraplu en behoorlijk natgeregend en onderkoeld daal ik af naar het gehucht En Sart, evenwel zonder volledig af te dalen want het pad draait opnieuw naar rechts richting Rond du Sart. Hier volg ik een avontuurlijk paadje dat steeds hoger klimt.

Ik krijg aan een elektriciteitscabine gezelschap van een dame met hond en we trekken vrolijk kletsend naar de Roches Noires. Ze adviseert me het GR-pad even te verlaten en neemt me mee naar een uitkijkpunt over de vallei van de Ourthe. Het is helaas bijzonder mistig en ik probeer in de grijze contouren wat foto’s bijeen te knutselen. Er staat ook een bank en dus is er tijd voor een hapje.

Terug op het pad gaat het bijzonder steil naar beneden. Een afslagje leidt naar een heuse afgrond. Ik deins terug en zoek met mijn wandelstokken een veilige weg naar beneden. Onderaan op de besneeuwde weides vooral niet vergeten terug te kijken naar de Roches Noires waar ik zonet bovenop stond. Even verder zijn families met kinderen in de sneeuw aan het spelen en ik betreed een parkachtig bosje met overal sculpturen. Voor me duikt het silhouet van de Tour St Martin (donjon uit de 12de eeuw) op. Het loont de moeite even het pad te verlaten en langs het oude kerkhof om de toren naar het uitzichtpunt boven Comblain-au-Pont te lopen. Beneden ligt het dorp en je hebt bij mooi weer een prachtig uitzicht over de Ourthevallei. Overal staan vandaag trouwens interessante meertalige infoborden met weetjes over geschiedenis, geografie en geologie. De toeristische diensten besteden hun centen hier weloverwogen.

Onderaan de trappen kan je eventueel links naar het centrum maar de GR klimt rechts naar de grotten van Comblain: grottes de l’Abîme. Naast de parking gaat het weer steil omhoog het bos en vervolgens het open veld in. Met een grote boog voert het pad door het ondergesneeuwde landschap naar een reuzegrote condruzische vierkantshoeve: de ferme du Raideux.

Vlak voor de ingang buigt het pad naar links en vervolgt zijn weg naar een uiteindelijk dalende holle weg. Families met kinderen hebben de slee bovengehaald en hebben flink wat winterpret op deze landbouwweg. Ik groet en beklim de steile helling aan de overkant – het is intussen weer flink aan het miezeren. Boven maakt de GR een onverwachtse bocht naar rechts om wat later het gemeentelijk Bois de Comblain in te duiken.

Het schemert al en ik ben extra op mijn hoede om eventueel wild te bespeuren maar niks. Ja, een jongeman met een verrekijker en eentje met een metaaldetector vlakbij het monument voor de gesneuvelden. Hun auto’s staan aan een kruispunt met de naam Les Stépennes waar een fraaie menhir een saluut brengt aan Nicolas Compère, premier résistant belge fusillé le 13 mai 1940. Het is muisstil in het bos en het pad daalt spectaculair door de bomen naar de Ferme de Tolûmont. Even later verlaat ik dit grote gemeentebos en begin aan een laatste steile klim naar de oude ferme Delà les Monts. Hijgend en puffend bereik ik de top (meer dan 700 hoogtemeters vandaag!) en een asfaltbaantje dat uitzicht geeft op de hele Ourthevallei. Alleen, juist, vandaag dus niet. Ik heb de paraplu weer boven gehaald en daal via enkele avontuurlijke weidepaadjes af naar de N654 (oeverweg langs de Ourthe). Nog enkele meters en de brug over de Ourthe komt in zicht. Aan de overkant ligt het station van Comblain-la-Tour en de parking.

In het dorp zelf is geen enkel café (ik zit door mijn water- en koffievoorraad – er is wel een bakker annex tearoom) zodat ik in het centrum van Comblain-au-Pont mijn vochtgehalte weer op peil breng. Let op: het is er prijzig! De terugtocht in de regen verloopt zonder verdere problemen. Ik ben moe – toch wel tot op de grens van mijn winterconditie gegaan vandaag – maar vol schitterende herinneringen, zelfs nu, bijna een week later. Van grijs en smeltende sneeuw heb ik nu even genoeg – ik kom hier pas terug in de lente.

Mijn Track                         Mijn Fotoalbum